Erfelijke metabole ziekten leiden vaak tot ernstige lichamelijk en verstandelijke beperkingen. Onlangs hebben wij een uitzonderlijk genetisch mechanisme ontrafeld als oorzaak van een invaliderende bewegingsstoornis bij kinderen. Niet het ontbreken van een gen is de oorzaak van de metabole ziekte, maar een vermeerdering van een stukje DNA voor het zogenoemde glutaminase gen. Deze jonge kinderen met zo’n teveel aan DNA kregen daardoor steeds meer moeite met praten, hun evenwicht en coördinatie (Ataxie). Ataxie wordt voornamelijk veroorzaakt door een beschadiging van de kleine hersenen en de ataxie wordt daardoor steeds ernstiger. In dit project hebben we onderzocht waarom de vermeerdering van het stukje DNA leidt tot het niet goed functioneren van lichaamscellen. Uit ons onderzoek is gebleken dat in huidcellen van patiënten met een glutaminase deficiëntie het teveel aan DNA niet leidt tot de aanmaak van afwijkende eiwitten. Of dat ook zo is in zenuwcellen wordt nog onderzocht. Glutaminase is een enzym wat in zenuwcellen verantwoordelijk is voor de aanmaak van een signaal stofje (glutamaat) die zorgt voor het goed kunnen werken van zenuwcellen. Wij hebben laten zien dat de zenuwcellen, gemaakt vanuit huidcellen van een patiënt met een glutaminase deficiëntie, niet meer goed werken en dat ook de communicatie tussen zenuwcellen is verstoord. Het toedienen van het ontbrekende stofje glutamaat leidt tot een gedeeltelijk herstel van de werking van zenuwcellen. Hiermee is een potentiele therapie voor deze patiënten gevonden en de eerste twee glutaminase patiënten worden nu behandeld met glutamaat.



Op de foto van links naar rechts:
Links boven: Prof. Dr. Clara van Karnebeek.
Achter: Prof. Dr. Eric Reits, Dr. André van Kuilenburg
Voor: Karlijne Geijtenbeek MSc, Ing. René Leen, Ing. Judith Meijer

Onderzoeks overzicht